Pink Bourbon van finca Buenos Aires

Het gesprek tijdens de lunch gaat over biologische certificering. Ik ben namelijk erg benieuwd wat zij hiervan vinden. De boerderij is niet gecertificeerd, maar de mening van Polycarpo is heel duidelijk; "Ik ga geen rotzooi op mijn land gooien als ik mijn gezin ervan moet voeden." Het blijkt een lastig onderwerp.. Ook hier. Niet om de manier van boeren, maar voegt de certificering ervan wel wat toe? Niet alleen de boerderij moet worden gecertificeerd, maar ook de verwerkingsstations, de exporteur/ importeur en de brander. Zo wordt er al 4x keer voor een certificaat betaald om dezelfde koffie biologisch te mogen noemen. Is dat het wel waard?

De koffie

Pink bourbon is een arabica-variëteit die mij elke keer verrast door zijn kwaliteit en sappige smaak. De kleur van de bes wordt oranje/roze in plaats van de gele of rode varianten van de koffiebes. Het is niet een uitgesproken fruitige of notige koffie, maar hij is erg gebalanceerd en heeft een cola-achtige smaak, iets kruidigs en groens maar dan in de goeie zin en een milde aciditeit. Deze koffie kan ik de hele dag door drinken en maakt me elke keer extra blij. En niet alleen omdat de koffie zo lekker is, maar ook omdat ik Polycarpo heb mogen ontmoeten op zijn boerderij in Huila, Colombia.

De huispapegaai van de familie Yossa

De boerderij

De familie Yossa heeft een paar hectare land waar ze koffie op verbouwen in combinatie met groenten en fruit voor eigen gebruik. Hier ben ik even niet de rijke westerling, maar gewoon iemand die dezelfde passie deelt voor koffie. De hele boerderij is, hoewel minimalistisch in vergelijking tot onze nette huizen in Nederland, goed verzorgd en alles lijkt te leven. De boerderij is omringd met wel 100 tinten groen en toch zie ik ook nog vele bloempotten met planten op de veranda. De huispapegaai maakt eerst wat lawaai, maar als ik dichterbij kom dan verstopt hij zich verlegen achter in zijn huisje. Hij is ooit aan komen vliegen bij de boerderij en is niet meer weggegaan. We lunchen ook bij Polycarpo. En het eten is heerlijk. Vooraf soep met verse maïs, dan licht zoute rijst met een stoof van gevogelte en wat tomaat, yucca, aardappel en rauwe ui. De saus van de stoof is op basis van verse tomaat en licht, maar rijk van smaak. Ze branden en drinken hun eigen koffie op een kleine zelf gefabriceerde trommelbrander.

Biologische certificering

Het gesprek tijdens de lunch gaat over biologische certificering. Ik ben namelijk erg benieuwd wat zij hiervan vinden. De boerderij is niet gecertificeerd, maar de mening van Polycarpo is heel duidelijk; "Ik ga geen rotzooi op mijn land gooien als ik mijn gezin ervan moet voeden." Het blijkt een lastig onderwerp.. Ook hier. Niet om de manier van boeren, maar voegt de certificering ervan wel wat toe? Niet alleen de boerderij moet worden gecertificeerd, maar ook de verwerkingsstations, de exporteur/ importeur en de brander. Zo wordt er al 4x keer voor een certificaat betaald om dezelfde koffie biologisch te mogen noemen. Is dat het wel waard?

De zelfgefabriceerde trommelbrander van Polycarpo

Export en import